هنر اروپای غربی قرون وسطا ، هنر قرون وسطی ، فلسفه قرون وسطی ، نقاشی در قرون وسطی ، رومانسک ، ویژگی معماری قرون وسطی ، گوتیک ، معماری گوتیک ، هنر اروپای غربی قرون وسطا ، هنر قرون وسطی ، فلسفه قرون وسطی ، نقاشی در قرون وسطی ، رومانسک ، ویژگی معماری قرون وسطی ، گوتیک ، معماری گوتیک ، هنر قرون وسطی ، فلسفه قرون وسطی ، نقاشی در قرون وسطی ، رومانسک ، ویژگی معماری قرون وسطی ، گوتیک ، معماری گوتیک ، هنر قرون وسطی ، فلسفه قرون وسطی ، نقاشی در قرون وسطی ، رومانسک ، ویژگی معماری قرون وسطی ، گوتیک ، معماری گوتیک ،
هنر اروپای غربی قرون وسطا:
قرون وسطا (سده های میانه) اصطلاحی است که در گذشته برای یک دوره از تاریخ اروپای غربی از سده پنجم تا میانهٔ سده پانزدهم میلادی یعنی تا آغاز دورهٔ رنسانس به کار برده می شد و به عصر تاریک یا جهل و بی خبری نیز معروف بود. اما اکنون عصر تاریک تنها به سده های ۷ و ۸ میلادی محدود می شود. امروزه قرون وسطا به عصر ایمان شهرت یافته است. هنر قرون وسطا یا عصر ایمان به قرون وسطای پیشین، رومانسک و گوتیک تقسیم می شود. هنر قرون وسطای پیشین بعد از مرگ ژوستی نین، بیزانس سلطه نسبی خود را بر اروپای غربی یا روم غربی از دست داد.
این سرزمین بر اثر مهاجرت اقوام مختلف اروپایی فرو پاشید و تکه تکه شد و مهاجرین بر
اروپای غربی مسلط شدند و هنری را با خود آوردند که می توان آن را شیوه جانورنگاری
نامید.
این هنر از بسیاری جهات با هنر اشیای مفرغی لرستان و طلاکاری سکاها
(اقوام ایرانی ساکن جنوب سیبری) مشابه است که موجودات را به شکل
نقش های هندسی و تزیینی نشان می دادند و به طبیعت گرایی توجه
نداشتند (تصویر ۱).
این اقوام مهاجر پس از استقرار، سلسله های مختلفی را در اروپای غربی تأسیس کردند. شاهان این سلسله ها با بهره گیری از معماری بیزانس و عناصِری از معماری اسلامی ۳ اقدام به ساخت کلیسا های متعددی در نقاط مختلف اروپا به ویژه آلمان کردند. اغلب این کلیسا ها در دوره رومانسک بازسازی شدند و جای خود را به کلیسا های جدید دادند. ایشان همچنین در مصور سازی کتاب های مذهبی کوشا بودند (تصویر ۲).
رومانسک (هنر رومی وار):
رومانسک یا هنر رومی وار شیوه ای در معماری کلیسایی با مرکزیت ایتالیا در اروپای غربی در قرون وسطا در سده های ۱۱ و ۱۲ میلادی است که به دلیل شباهت بعضی از عناصر آن با معماری روم . باستان به آن رومی وار می گویند (تصویر ۳).
آنچه معماری رومی وار را از سده های پیشین متمایز می کند، افزایش تعداد کلیساها
در نقاط مختلف اروپای غربی است.
این معماری کلیسایی با تاق رومی ۴، استخوان بندی سنگین (دیوارهای قطور) و استفاده از مصالح سنگ و آجر با نقشه چلیپایی و ساخت برج های بلند کلیسا مشخص می شود (تصویر ۴).
یکی از برج های مشهور، برج کج شدهٔ پیزا می باشد (تصویر ۵).
هنرمندان عهد رومانسک نه تنها از الگوهای معماری روم باستان سود می بردند بلکه از سنت های معماری صدر مسیحیت، بیزانس و سنت های اسلامی نیز سود می بردند. رواج سفر های زیارتی، رشد شهرنشینی و بهبود اوضاع اقتصادی سبب ساخت کلیساهای بزرگ در نقاط مختلف اروپا شد. روحانیان، اشراف، بازرگانان، هنرمندان و پیشه وران در برپا کردن کلیسا و نمازخانه با هم به رقابت برخاستند و این عوامل سبب افزایش تعداد قابل توجه کلیسا ها در نقاط مختلف اروپا شد.
در این دوره معماران و حجاران نقش مهمی در ساخت کلیسا ها داشتند و برای ایجاد
حس امنیت و روحانیت از روش های یکسان استفاده می کردند.
نمای ورودی اغلب کلیساها دارای حجاری هایی به شکل نقش برجسته با موضوع هایی عبرت آموز از کتاب مقدس بود تا نمازگزار با مشاهده آنها بدون تزکیه وارد کلیسا نشود (تصویر ۶).
دیگر ویژگی های شیوه رومانسک احیای پیکر تراشی با انعکاسی از هنر روم باستان و ساخت پیکره های تمام قد همراه با ذکر نام هنرمند است (تصویر ۷).
برخلاف معماری و پیکر تراشی، نقاشی و مصورسازی و تذهیب کتب خطی، کمتر دچار تحول شد و
از پیوستگی و تداوم بیشتری برخوردار شد.
تولید کتب خطی توسط راهبان انجام می شد. نقاشی های این کتاب ها نوعی مینیاتور هستند و تصاویر دارای جنبه های نمایشی، رمزی و تزیینی با موضوعات مذهبی است. از نوآوری های اواخر این دوره، القای شکل های سه بعدی در نقاشی ها است (تصویر ۸).
گوتیک:
گوتیک واژه ای برای توصیف هنر اواخر قرون وسطا (سده های ۱۴ ۱۲ میلادی) است. این واژه برگرفته از قوم گوت ها ۱ است که در فرانسه ساکن بودند و سبک معماری آنها در دورهٔ رنسانس، گوتیک نامیده شد که منظور غیر کلاسیک بودن معماری آنها بود (تصویر ۹).
معماری گوتیک:
معماری گوتیک از فرانسه شروع شد و به تدریج در سراسر اروپا گسترش یافت و در کشورهای مختلف با سنت های بومی آنها در آمیخت. عالی ترین تجلی معماری گوتیک در شکل کلیساهای بزرگ و پُرتجمل بروز کرد.
مشخصه معماری گوتیک ارتفاع بلند، برج های مخروطی، استفاده از تاق های جناغی، اسکلت سبک،
استفاده گسترده از پنجره های بلند و متنوع و نصب شیشه های منقوش در پنجره ها و نورگیر ها بود.
البته معماری گوتیک یک ابداع تازه نبود بلکه حاصل تحول معماری رومانسک بود.
معماری گوتیک تنها به کلیساها محدود نمی شد بلکه شامل انواع دیگری از ساختمان ها مانند
دژ ها، کاخ ها، ساختمان های شهری و بیمارستان ها نیز می شد (تصاویر ۱۰ تا ۱۲).
نور و شیشه:
یکی از نوآوری های معماری گوتیگ ایجاد پنجره های بزرگ باشیشه های رنگی در دیوارهای جانبی کلیسا ها بود که جای نقاشی های دیواری را گرفت.
روی این شیشه ها تصاویر و اشکال مختلف با رنگ های شفاف و درخشان نقاشی می شد
و عبور نور به فضای داخلی روشنایی می بخشید و فضایی معنوی و روحانی را سبب می شد
(تصویر۱۳).
تندیس سازی و حجاری:
تندیس سازی و حجاری در آغاز دوره گوتیک وابسته به معماری بود و اغلب زینت بخش دوسوی ورودی ها بود، اما کم کم ساخت تندیس هایی که به بنا وابسته نبودند نیز رایج شد.
بهترین نمونه تندیس سازی های گوتیک در جانب ورودی های کلیسای شارتر بازنمایی شده اند و
نخستین اقدام در احیای تندیس سازی با عظمت پس از دوره یونان و روم باستان بود (تصویر ۱۴).
از ویژگی های تندیس سازی گوتیک طبیعت گرایی، چهره های آرام بخش، جامه پردازی )نمایش چین و شکن های لباس( و توجه به خصوصیات فردی است (تصاویر ۱۴و ۱۵).
نقاشی:
در طول دورهٔ گوتیک، نقاشی به صورت مصوّرسازی کتاب و نقاشی روی چوب و قاب های تزیینی و نقاشی موزائیک و نقاشی روی شیشه رواج داشت که از ویژگی آنها توجه به فردگرایی، مناظر طبیعی، خط های پیچان، رنگ های درخشان و علاقه به تزیین بود.
اما در ایتالیا بیشتر نقاشی دیواری و نقاشی شمایلی تابلویی رایج بود و نقاشان از سر مشق های
بیزانسی و سنت های رومی سود می بردند.
یکی از نقاشان برجسته ایتالیا جُتّو است که در آثارش طبیعت گرایی و نوآوری در نور و ایجاد فضای سه بعدی دیده می شود، وی به عنوان آغازگر رُِنسانس نیز شناخته می شود (تصویر ۱۶).
برای دیدن مطالب بیشتر:
- آشنایی با تاریخ هنر ژاپن
- آشنایی با تاریخ هنر هند
- تاریخ هنر روم و اتروسک
- آشنایی با تاریخ هنر یونان
- آشنایی با تاریخ هنر در مصر
- هنر اژه ای
- هنر میانرودان یا بین النهرین
- هنر دورۀ نوسنگی یا روستا نشینی
- هنر در دورۀ پارینه سنگی
- آشنایی با تاریخ هنر
- مقدمه ای بر هنر عشق
اینجا کلیک کنید.