۱۰ فروردین ۱۴۰۳
دل نوشته مجله فرهنگ و هنر ایران دخت

اگر آدمها تا ابد زندگی میکردند …

دل نوشته زیبا ، دل نوشته زیبا و دلنشین ، دل نوشته های زیبا و احساسی ، دلنوشته زیبا و کوتاه

اگر آدمها تا ابد زندگی میکردند … ،  ، دل نوشته زیبا و دلنشین ، دل نوشته های زیبا و احساسی ، دلنوشته زیبا و کوتاه ، دل نوشته زیبا و دلنشین ، دل نوشته های زیبا و احساسی ، دلنوشته زیبا و کوتاه

 

اگر آدمها تا ابد زندگی میکردند …

اگر انسان‌ها تا ابد زندگی می‌کردند، اگر پیر‌ نمی‌شدند، اگر بدون مردن، همیشه سالم در این جهان زندگی می‌کردند، خیال می‌کنی هرگز به خود زحمت فکر کردن به چیزهایی را می‌دادند که الان ذهن‌شان را مشغول کرده؟

منظورم این است که ما درباره‌‌ی همه‌چیز فکر می‌کنیم، تقریبا همه چیز، فلسفه، روان‌شناسی، منطق، دین، ادبیات…

فکر می‌کنم اگر چیزی به نام مرگ وجود نداشت، افکار پیچیده‌‌ی این‌ چنینی هرگز به وجود نمی‌آمد…

انسان ها باید به ‌طور جدی، به معنی زنده ‌‌بودنشان و اینک اینجا بود نشان فکر کنند، چون می‌دانند که روزی خواهند مرد.

درست است؟

اگر قرار بود برای همیشه زنده بمانیم، چه کسی به معنای زنده بودن فکر می‌کرد؟

چه اهمیتی داشت؟

یا حتی اگر برای کسی اهمیتی داشت، احتمالا فقط فکر می‌کردند:

خوب کلی وقت دارم، بعداً بهش فکر می‌کنم.

ولی ما نمی‌توانیم تا بعد صبر کنیم…
باید همین لحظه به آن فکر کنیم…
هیچ‌کس نمی‌داند قرار است چه اتفاقی بیفتد…
ما مرگ را برای رشد کردن لازم داریم…

مرگ، این موجود عظیم و نورانی است که هر چه بزرگ‌تر و نورانی‌تر باشد، ما را دیوانه ‌وار‌تر مشتاق فکر کردن درباره‌‌ی چیز‌ها می‌کند.

سرگذشت پرنده‌ی کوکی

برای دیدن:

ایران دخت 

نوشته های مرتبط

تصنیف بت چین

هادی گراوندی

آشنایی با کتاب مصباح الانس

هادی گراوندی

آشنایی با تاریخ هنر اسلامی

هادی گراوندی

ارسال دیدگاه

چهار × دو =