چهارمین شبکه ارتباطی در فضای اینترنت، بازی های رایانه ای است.کاربران این شبکه گسترده جهانی را بازی بازانی تشکیل می دهند که در
دنیای بازی به آنان بازی خور یا گیمر می گویند. در حال حاضر چهارشبکه بزرگ بازی باز در دنیای بازی وجود دارد؛ کاربران کنسول های
پلی استیشن، ایکس باکس، نینتندو و کاربران رایانه های خانگی.
شیوه شبکه سازی کنسول های بازی و رایانه های خانگی متفاوت است.در کنسول ها، طراحان به گونه ای برنامه ریزی کرده اند که کاربر بتواند از شبکه انحصاری کنسول استفاده کند و با دیگر کنسول ها ارتباطی نداشته باشد.
شبکه انحصاری کنسول ایکس باکس XboxLive ، پلی استیشن PSN ، کنسول نینتندو نیز Nintendo Network نام دارند، اما در رایانه های
خانگی، دیگر انحصاری وجود ندارد و یک رایانه به رایانه های دیگر و همه کنسول ها نیز می تواند متصل شود.
چند شرکت با آماده سازی زیرساخت های مورد نیاز، اقدام به ارایه نرم افزارهایی کرده اند تا بازی خورها بتوانند با استفاده از آن در شبکه
تحت مدیریت شرکت ها عضو شوند.
برخی از مهم ترین شبکه های مربوط به بازی خورهای رایانه های خانگی عبارتند از: «استیم » ،« اوریجین » و «گارنا ». کاربران (گیمرها) در این شبکه ارتباطی می توانند گروه تشکیل دهند، گفت وگوی صوتی و تصویری داشته باشند، اطلاعات خود را در حافظه ابری ذخیره کنند، فهرست
دوستان سایر شبکه های اجتماعی خود را در این بستر وارد کنند و… .
بازی های رایانه ای براساس روند و نحوه انجام بازی (گیم پلی) به ژانر یا سبک های مختلفی تقسیم بندی می شود که هر سبک نیز
زیرسبک های متعددی دارد که به صورت مختصر در اینجا معرفی می شوند :
— سبک اکشن ( هیجانی )
در بازی های اکشن وظیفه اصلی بازیکن هدایت قهرمان است. قهرمان بازی باید مراحل را یکی پس از دیگری پشت سر بگذارد، مأموریت های
خواسته شده را انجام دهد، از موانع عبور کند و با دشمنان مختلف مبارزه کند. معمولاً در پایان برخی از مراحل نیز در آخر غول قدرتمندی وجود
دارد که نابود کردن آن از بقیه دشمنان بازی سخت تر است. از مهم ترین زیرسبک های اکشن می توان به سکو بازی، مبارزه ای، بزن بکش و… اشاره کرد.
— سبک تیراندازی (Shooting)
ژانر تیراندازی در درجه اول روی مبارزه های با استفاده از سلاح های شلیکی مانند تفنگ و موشک تمرکز دارد. هدف اصلی بازیکنان در بازی های این سبک، شلیک کردن به دشمنان و پشت سر گذاشتن مراحل بازی بدون کشته شدن شخصیت اصلی است.
این ژانر زیر سبک های مختلفی مانند تیراندازی اول شخص، تیراندازی سوم شخص، شوتم آپ، تیراندازی تاکتیکی و… دارد.
— سبک ماجراجویی (Adventure)
سبکی است که در آن بازیکن ها هدایت شخصیت اصلی را در داستانی تعاملی بر عهده می گیرند و باید با جست و جو و حل معماهای متعدد،
کار را پیش ببرند. داستان پردازی قوی، جست و جو و حل معما سه ویژگی اصلی و اساسی در بازی های این سبکی هستند. مبارزه ها و چالش های ژانر اکشن در بازی های ماجراجویی به ندرت دیده می شوند. بازی های این سبک مانند رمان های تصویری، ماجراهای جذاب و پر کشش دارد.
— سبک استراتژی (Strategy)
استراتژی سبکی است که در آن فکر کردن و انتخاب طرح و نقشه درست برای دستیابی به پیروزی اهمیت بالایی دارد. در بیشتر بازی های
استراتژی، بازیکن از نمای بالا کار را دنبال می کند و کنترل غیرمستقیمی روی واحدهای تحت فرمانش دارد. بازیکن ها باید با برنامه ریزی مجموعه ای از حرکات و حمله به یک یا چند دشمن، تعداد سربازان و نیروهای آنها را کاهش دهند تا در نهایت بر آنها غلبه کنند. در این بازی ها برای
رسیدن به پیروزی باید با طرح ریزی دقیق و بی نقصی جلو رفت و عناصر شانسی نقش کم رنگ تری را ایفا می کنند.
— سبک شبیه سازی (Simulation)
در این سبک بازیکن ها تلاش می کنند تا فعالیت های مختلفی را که در دنیای واقعی انجام می شوند در قالب بازی ویدیویی بازسازی کنند که
هدف از این کار می تواند سرگرمی، آموزش، پیش بینی یا هر چیز دیگر باشد. شبیه ساز ساخت و ساز و مدیریت، شبیه ساز زندگی، شبیه ساز
وسیله نقلیه، شبیه ساز پزشکی و… از جمله زیرسبک های این ژانر به حساب می آیند.
— سبک ورزشی
بازی های ورزشی درست مثل ورزش های واقعی، حالت مسابقه ای و رقابتی دارند و با ارایه چالش های فیزیکی، دقت و سرعت عکس العمل های بازیکن را می سنجند و معمولا داخل استادیوم یا زمین ورزشی انجام می شوند. همچنین بیشتر این بازی ها گزارشگر نیز دارند که صحنه های مختلف را برای بازیکن ها تفسیر و تشریح می کند. بازی های ورزشی قدیمی گرافیکی ساده و دو بعدی داشتند و ورزشکاران را بزرگ تر از حد معمول به نمایش می گذاشتند تا راحت تر دیده شوند، اما بازی های ورزشی کنونی با گرافیک سه بعدی و کیفیتی واقعی ارایه می شوند.
–سبک معمایی و چیستانی
در این گونه بازی ها هدف حل مسأله فکری و هوشی، معمای ریاضی یا درست کردن جورچین (Puzzle) است.