تاریخ هنر قاره آمریکا سدۀ 16 میلادی - ، تاریخ هنر قاره آمریکا ، فرهنگ و هنر آمریکا

تاریخ هنر قاره آمریکا سدۀ ۱۶ میلادی ، تاریخ هنر قاره آمریکا سدۀ ۱۶ میلادی ، فرهنگ و هنر آمریکا ، تاریخ هنر قاره آمریکا ، تاریخ هنر آمریکا ، فرهنگ و هنر آمریکا ، تاریخ هنر قاره آمریکا ، فرهنگ و هنر آمریکا ، تاریخ هنر قاره آمریکا ، تاریخ هنر سرخ پوست ها ، تاریخ هنر قاره آمریکا سدۀ ۱۶ میلادی ، فرهنگ و هنر آمریکا ، تاریخ هنر قاره آمریکا سدۀ ۱۶ میلادی ، تاریخ هنر آمریکا ، فرهنگ و هنر آمریکا ، تاریخ هنر سرخ پوست ها ، تاریخ هنر قاره آمریکا ، تاریخ هنر آمریکا ، فرهنگ و هنر آمریکا ، تاریخ هنر قاره آمریکا سدۀ ۱۶ میلادی ، فرهنگ و هنر آمریکا ، تاریخ هنر سرخ پوست ها

هنر قاره آمریکا از آغاز تا سدۀ ۱۶ میلادی:

ساکنان بومی قاره آمریکا (آمریکای شمالی، مرکزی و جنوبی) مردمانی سرخ پوست بودند که از گذشته های دور از شرق قاره آسیا به این قاره مهاجرت کردند. آنها کم کم در مناطق مختلف آن قاره مستقر شدند و فرهنگ و تمدن ویژه ای را در آمریکای مرکزی (مکزیک، جزایر کارائیب، پرو و …) به وجود آوردند. اقوام بدوی آمریکا همانند جوامع آسیا مراحل تکامل تمدن را از دوره پارینه سنگی تا دوره شهرنشینی سپری کردند. اما در سده پانزدهم میلادی با هجوم سپاهیان اسپانیایی که سلاح گرم داشتند، جریان طبیعی رشد فرهنگ و تمدن آنها از حرکت بازماند. سپس فرهنگ اروپایی بر بومیان تحمیل و سبب نابودی فرهنگ های اقوام بومی قارهٔ آمریکا شد.

در طول یک صد سال اخیر، به دلیل مطالعات و کاوش های باستان شناسی آثار ارزشمندی از سفالگری، تندیس سازی و معماری و دیگر هنرهای آنها آشکار شد و روز به روز بر اهمیت هنر آنها افزوده می شود. اینک به شکل خلاصه چند تمدن مهم پیشاکلمبی امریکا که از حدود ۱۲۰۰ پیش از میلاد تا سدهٔ ۱۶ میلادی در این قاره به شکوفایی رسیده و از آنها بناهای شهری، معابد هرمی شکل، پیکره هاو حجاری های وابسته به معابد باقی مانده است، معرفی می شوند:

اولمک: و

اولمک ها در جنوب شرق مکزیک زندگی می کردند و نخستین اقوامی بودند که در حدود ۱۲۰۰ پیش از میلاد وارد تمدن شهری شدند. آنها از پایه گذاران تمدن های آمریکای مرکزی محسوب می شوند. اولمک ها در ساخت بناهای مذهبی و پیکره های بزرگ یادمانی به ویژه سردیس ها توانا بودند (تصویر ١). از آثار مکشوف چنین استنباط می شود که اولمک ها در دانش نجوم بسیار پیشرفته و تقویم های دقیقی داشته اند.

مایا:

مایاها در شرق آمریکای مرکزی می زیستند و در حدود ۱۰۰ پیش از میلاد وارد مرحله شهرنشینی شدند و کم کم به اوج زندگی شهرنشینی خود رسیدند. آنها در ساخت بناهای شگفت انگیز، یادمان های سنگی، سفالگری، فلزکاری و نساجی توانا بودند. آنان در همه جا بر دیواره بناها نقش برجسته های نمادین می ساختند. خصوصیات بارز این نقش برجسته ها انبوهی و فشردگی صورت های شبه انسان و حیوان و شکل مکعب گونه آنها است. معمولاً پیکره ها با لباس مذهبی یا آئینی در میان علایم یا حروف رمزی نمایش داده می شوند (تصویر ۲).

در حدود ۹۰۰ میلادی بسیاری از شهر های مایا متروک شد و آنها به همراه قوم تولتک پایتخت خود را به یوکاتان (شرق مکزیک) انتقال دادند و در این محل سنت های هنری آنها درهم آمیخت و در حدود سده ۱۱ میلادی، معبد بزرگ هرمی شکلی را در چیچن ایتسا برپا کردند که امروزه جزء یکی از عجایب هفتگانه جهان است (تصویر ۳ و ۴).

تئوتیوآکان: و

همزمان با تمدن مایا، در شمال شهر مکزیکو، تمدن دیگری به نام تئوتیوآکان شکل گرفت. هنر این قوم بیشتر جنبهٔ مذهبی داشت. سازندگان معابد مردمی کشاورز بودند که سبک هنری مشخصی در نخستین سده های عصر مسیحیت آفریدند. اینان خدایانی که مظاهر طبیعت ماه و خورشید و … بودند، را می پرستیدند و پیکره های زیادی با چهره انسانی می ساختند (تصویر ۵ و ۶).

تولتک: و

در پایان سده هشتم میلادی تمدن تئوتیو آکان نابود شد و جای خود را در دره مکزیک به قوم مهاجم قبایل تولتک داد. هنر تولتک هندسی و خشک است (تصویر ۷).

آزتک:

آزتک ها، آخرین قومی بودند که پیش از تسلط یافتن اسپانیا، مکزیک را مقرّ فرمـانروایی خویش قرار دادند. طبیعت سخت (طوفان ها و زلزله ها) آزتک ها را به قومی سرسخت و جنگجو تبدیل کرده بود. این سرسختی طبیعت در سیمای خدایان آنها که طالب قربانی های خونین بودند انعکاس یافت. از این رو انجام قربانی در مکان های مذهبی، از ویژگی های قوم آزتک است. روحیه خشن آنها در تندیس های عظیم و رعب آور انعکاس یافته است (تصویر ۸).

اینکا:

اینکاها از اقوام آمریکای جنوبی بودند که در سده های ۱۵ و ۱۶ میلادی حکومت قدرتمندی

در پرو و اکوادُر به وجود آوردند که توسط اسپانیایی ها به نابودی کشیده شد.

آنها به لحاظ مهارت در مهندسی ساختمان و شیوه معماری خشک (بدون ملات) شهرت دارند. معماری شکوهمند اینکا در مراکز عمده ای چون کوزکو و ماچوپیچکو مشهور است. معابد هرمی شکل و مرتفع آنها از پاره ای جهات به اهرام مصر و زیگورات های بین النهرین شباهت دارند.

در سده های ۱۹ و ۲۰ میلادی، آشنایی هنرمندان معاصر با هنر و تمدن گذشته اینکاها

سبب گردید که هنر این قوم مورد توجه قرار گیرد (تصویر ۹).

برای دیدن مطالب بیشتر:

اینجا کلیک کنید.

ایران دخت

تاریخ هنر قاره آمریکا سدۀ ۱۶ میلادی