نرم افزار مالکیتی چندسکویی پیام رسان فوری روی پروتکل اینترنت برای تلفن های هوشمند است که به وسیله شرکت وایبر توسعه داده شده است. علاوه بر پیام رسانی متنی، کاربران می توانند به تبادل تصاویر، ویدیو و پیام های رسانه ای بپردازند.
قابلیت های اصلی این برنامه روی سیستم عامل «اندروید » ،« ویندوزفون » و IOS مکالمه به وسیله اینترنت، ارسال عکس، شکلک و ارسال متن است. این برنامه کاملا رایگان در اختیار کاربران قرارگرفته است. برای ثبت نام در این برنامه باید شماره تلفن همراه شخص به آن اعلام شود و به وسیله پیام کوتاهی، کد ورود به برنامه به کاربر اعلام می شود.
همچنین کاربران می توانند به وسیله همان تلفن همراه برنامه را روی رایانه شخصی یا تبلت شان نصب کنند و به صورت اشتراکی از این برنامه در همه جا از آن ها استفاده کنند. وایبر با استفاده از دفترچه تلفن موجود در تلفن همراه، سایر افرادی را که نرم افزار فوق را نصب کرده و در دفترچه تلفن قرار دارند شناسایی کرده و آن ها را در فهرست دوستان در نرم افزار فوق قرار می دهد. نسخه جدید این نرم افزار اجازه اضافه کردن شکلک های جدیدی را نیز به کاربرانش می دهد. برخی از این شکلک ها با پرداخت هزینه قابل دریافت و برخی نیز رایگان هستند.
مدل چرخه سرمایه شرکت نامعلوم است؛ این شرکت هیچ درآمدزایی ای ندارد، اما در سال ۲۰۱۳ اعلام کرد اقدام به فروش شکلک در نرم افزار خود می کند. تأمین سرمایه این شرکت از سوی سرمایه گذاران شخصی است که «تلمن مارکو » آن ها را «دوستان و خانواده » نامیده است. البته وایبر به وسیله چهار همکار یهودی تأسیس شد: «تلمن مارکو»، «ایگور مگزینیک » ،« سانی مارولی » و «اوفر اسمچا ». مارکو مدیرعامل شرکت است که چهار سال در ارتش رژیم صهیونیستی مشغول به کار بوده است و از دانشگاه تل آویو فار غ التحصیل شده است. در ۱۴فوریه ۲۰۱۴ وایبر از سوی شرکت «راکوتن » به قیمت ۹۰۰ میلیون دلار خریداری شد. پیش از فوریه ۲۰۱۴ ، بیشتر سهام این شرکت را خانواده ای یهودی به نام «شباتای» (۵۵.۲) درصد و تلمن مارکو (۱۱.۴ درصد) و نیز شرکتی
آمریکایی به نام IRS وست (۱۲.۵ درصد) در اختیار داشته اند.
همچنین به نرم افزار وایبر به دلیل محافظت ضعیف از داده ها انتقاد شده است. وایبر داده ها را به صورت گسترده جمع آوری می کند که بسیار بیشتر از مقدار دیگر نرم افزارهای مشابه مانند اسکایپ است؛ هم اطلاعات کاربران سرویس اسکایپ و هم غیرکاربران این سرویس مانند اطلاعات شماره تلفن های گوشی کاربر، بیرون از وایبر. بسیاری از این داده ها بدون رضایت و اطلاع کاربران جمع آوری می شود که «قوانین محافظت از داده » اتحادیه اروپا را نقض می کند. همچنین شرکت وایبر مشخص نکرده است که چه هنگام و برای چه مقاصدی از داده های جمع آوری شده استفاده می کند و این داده ها در اختیار چه کسانی قرار می گیرند. ایراد دیگر این نرم افزار که البته در نرم افزارهای دیگر هم کم و بیش وجود دارد این است که همه اطلاعات موجود در دفتر تلفن را استخراج می کند و روی سرورهای خود قرار می دهد.
برای نمونه وایبر هنگام نصب درخواست می کند که به نرم افزار توانایی های گسترده شامل تغییر پرونده های روی دستگاه داده شود. همچنین اخبار و گزارش هایی وجود دارد که نرم افزار به شماره تلفن ها، پیامک ها، شماره های تماس گرفته کاربر، حتی آن هایی که جزو نرم افزار نیستند، دسترسی پیدا می کند و توانایی این را دارد که موقعیت جغرافیایی کاربران را تشخیص دهد و به صوت ها، عکس ها و فیلم های ضبط شده کاربر دسترسی پیدا کند. وایبر همچنین می تواند همه پرونده های روی گوشی تلفن و حتی تنظیمات کاربر و برنامه های نصب شده او را ببیند. بنا بر اظهارات وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در ۱۳۹۳، بیش از ۱۰ میلیون ایرانی عضو این شبکه اجتماعی بودند. بنا به گزارش الکسا اینترنت، کاربران داخل ایران بزرگ ترین درصد بازدیدکنندگان
از شبکه وایبر دات کام بودند و ایرانی ها بیش از ۱۷ درصد از کاربران این شبکه را تشکیل می دادند. شبکه رایگان وایبر با توجه به اشتهای سیری ناپذیر کاربران ایرانی به طنز، به صورت وسیله ای برای رد و بدل کردن تازه ترین لطیفه ها درآمده بود.
— نوتیفیکیشن (Notifications)
به معنی اعلان ها. بیانگر آخرین اتفاق ها، پیام ها و رخدادهای انجام شده به وسیله دوستان در وایبر است. به این ترتیب که هنگامی که فردی پیغامی از دوستانش دریافت می کند در منوی بالای اندروید یک آگاه ساز برای وی نمایش داده می شود.