بهداشت حنجره در آواز (۲)

بهداشت حنجره در آواز (۲)

تنگی نفس: بیمار

تنگی نفس به عنوان آگاهی ناراحت کننده از تنفس تعریف می شود. بیماران احساس های ناراحت کننده ای در ارتباط با تنفس تجربه می کنند. هر گاه کار تنفس بیش از حد افزایش یابد، تنفس نفس روی می دهد. بسیاری از بیماری های مثل پولیپ تنگی نفس روی می دهد.

بسیاری از بیماری ها مثل پولیپ (Polyp) حنجره، سرطان حنچره، فلج دو طرفه طناب صوتی ،آسم ،پنومونی (Pneumonia)، آسپیره (Aspirate) جسم خارجی، بعضی از اختلالات قلب و عروق و اعصاب و روان و … سبب تنگی نفس حاد می گردند.برخی از بیماری ها تنفسی مانند برونشیت مزمن ،تغییرات قفسه سینه و…  تعدادی از بیماری های غیر تنفسی نظیر نارسایی قلبی، کم خونی، هایپرتیروئیدیسم (Hyperthyroidism) چاقی، و بیماری های های اعصاب نیز موجب تنگی نفس مزمن می شوند.

در تنگی نفس حنجره ای، هر قدر بیمار تندتر و شدیرتر نفس بکشد، هوای کمتر وارد ریۀ او می شود زیرا در این وضع فشار هوایی که بر سطح فوقانی طناب های صوتی حقیقی اصابت می کند، طناب ها را با قدرت به یکدیگر نزدیک می کند. تنگی نفس حنجره ای بر عکس بیماری آسم ، بازدم مشکلی برای بیمار ایجاد نمی کند.

بطور کلی تنگی نفس یک تظاهر اصلی از بیماری هایی است که سیستم تنفسی و قلبی – عروقی را در گیر می کند. به همین علت هر بیمار با علامت تنگی حتماً باید توسط پزشک دقیقاً معاینه و تحت درمان قرار گیرد.

نفس صدادار یا استریدور(Stridor): بیمار

استریدور یا نفس صدادار نیز یکی از نشانه های خطرناک بیماری های حنجره است. انسداد راه های هوایی فوقانی از بینی تا حنجره یا تراشه به دنبال التهاب و یا علل دیگر سبب نوعی تغییر صدا «استریدور» می گردد در اثر ارتعاش ساختمان های راه های راه های هوایی فوقانی در حنجره یا نزدیک آن می باشد.

هر قدر بیمار سخت تر و با تقلای بیشتر نفس بکشد،استریدور شدیدتراست زیرا در اینجا هوایی که وارد حنجره می شود بر روی طناب های صوتی فشار می آورد و تمایل به بستن آن دارد و به هنگام ورود هوا صدا ایجاد می کند، ولی به هنگام بازدم ، هوایی که خارج می شود از حنجره می گذرد و طناب های صوتی را به حسب معمول باز می کند و خارج می شود.

هنگامی که تنگی نفس و استریدور وجود دارد باید به پزشک مراجعه شود و پزشک باید تمام سعی خود را در آرام کردن بیمار به کار برد وار او بخواهد که آرام نفس بکشد (زیرا با تنفس آرام هوای بیشتری وارد ریه می شود)، اینگونه بیماران به عظلات کمکی تنفسی (عضلات بین دنده ای دیافراگم…) احتیاج دارند و انسان در هنگام خواب از این عظلات اداری استفادۀ کامل نمی کند. بنابراین تجویز داروهایی که بیمار را به خواب می برد یا خواب آلود می کند، خطرناک است و ممکن است منجر به مرگ بیمار شود.

کاهش یا ضعف شنوایی: بیماری

ضعف شنوایی طیف وسعی از کم شنوایی خفیف تا ناشنوایی کامل را تشکیل می دهد و انواع آنها را می توان در دو دستۀ بزرگ کم شنوایی حسی – عصبی و کم شنوایی های انتقالی طبقه بندی کرد.

کم شنوایی هایی حسی – عصبی: بیماری

وقتی رخ می دهند که به گوش داخلی (حلزون شنوایی) و یا عصب هشتم، که از گوش داخلی تا مغز ادامه دارد آسیبی وارد شود. آسیب گوش داخلی ممکن است پیش از تولد ، بهنگام تولد یا در جریان زندگی اتفاق افتد.

 

کم شنوایی های حسی عصبی را می توان به شرح زیر دسته بندی کرد:

• ارثی (به تنهایی یا همراه با ناهنجاری های دیگر می تواند باشد.)
• مادر زادی (در اثر بیماری های و مسمومیت های دوران حاملگی یا در اثر صدمات هنگام تولد رخ می دهند.)
• ناشی از ضربه و تصادف (صدمات مکانیکی)
• ناشی از مسمومیت های دارویی
• پیر گوشی
• ناشنوایی در اثر کم کاری غده تیروئید
• شغلی (در اثر صدمات مکانیکی و یا صدای زیاد)
• تومور عصب شنوایی و ناگهانی

در ذیل درباره بعضی از موارد فوق توضیحاتی داده شده است.

 

کاهش شنوایی شغلی: بیماری

این کاهش دنبال صدمات مکانیکی ، در اثر انفجار،گرمای زیاد یا ضربه خوردن به سر ایجاد می شود. سرو صداهای بلند  نیز کاهش شنوائی شغلی بوجود می آورند، که این نوع شایعترین علت کاهش شنوایی شغلی است.

برخورد  داشتن با سرو صدای صنعتی به میزان بیش از ۸۵-۹۵ دسی بل در طول ماه ها یا سال ها، سبب آسیب دیدن منطقه حلزون گوش می شود. معمولاً پیش از آن که بیمار خود متوجه کم شنوایی شود آسیب فراوانی به قسمت حلزون گوش او وارد آمده است، زیرا تا زمانی که کاهش شنوایی به بیش از۳۰ دسی بل در فرکانس های گفتاری نرسد، درک کلام دچار اختلال جدی یک نمی شوند.

موزیک گروهی با شدت بالا نیز شدت بالا نیز می تواند به کاهش شنوایی منجر شود. میزان فشار صوتی موجود در نزدیکی بلندگوها در حد ۱۱۰-۱۴۰دسی بل است. فشار صوتی ۱۱۰ دسی بل در فاصلۀ ۳۰ فوتی (هر فوت حدود۴۸/۳۰ سانتی متر است) یک بلندگو، در ۱۶ درصد شنوندگان سبب بوجود آمدن یک انحراف گذاری شدید در آستانۀ شنوایی می شود. استفادۀ گسترده از استریوهای شخصی با گوشی نیز از عوامل ایجاد کننده این نوع از کاهش شنوایی است.

 کاهش شنوایی به دنبال سروصدا به عوامل زیر بستگی دارد: بیماری 

حساسیت فردی : بیماری 

برخی از اشخاص در اثر صدای بلند زودتر دچار کاهش شنوایی می شوند.

سن فرد:

هرچه سن بالاتر باشد کاهش شنوایی زودتر ایجاد می شود.

مدت زمان تماس با صدای بلند :

هر چه مدت حضور در محیطی که صدای زیاد در آن وجود دارد بیشتر باشد ، تغییر آستانۀ شنوایی سریعتر ایجاد می شود.

تداوم بر خورد با صدای بلند: بیمار

کسی که بطور دائم و متوالی در معرض صدای زیاد در آن صدا مجاور است ،حساسیت شنوایی خود را از دست می دهند.

بیماران مبتلا به کاهش شنوایی در اثر سرو صدا غالباً بیش از کاهش شنوایی، از وزوز گوش شکایت دارند و این علامت غالباً هشداری است که نشان می دهد بیمار در حال مبتلا شدن به درجاتی از انحراف قابل توجه و غیر قابل برگشت آستانۀ شنوایی است.

چون هیچ روش طبی مؤثری برای درمان این نوع کاهش شنوایی وجود ندارد و نیز از آنجایی که این مسئله به محض ایجاد شدن غیر قابل برگشت است،بنابراین باید سطح آگاهی کسانی که در معرض خطرات صداهای شدید در هنگام کار و ورزش هستند را بالا ببریم.

در افرادی که با صداهای بلند یا شلیک گلوله سرو کار دارند، می توان از طریق محافظت از گوش با گوشی ها و وسایل پوشانندۀ گوش، از بوجود آمدن کاهش بیشتر در شنوایی جلوگیری کرد.

 

ناشنوائی ناگهانی:

ناشنوائی ناگهانی ممکن است بطور آنی در فردی که فاقد کاهش شنوایی قبلی است،

رخ بدهد.

برخی از بیماران در ابتدا دچار احساس یک صدای کلیک مانند یا وزوز در یک گوش خود

می شوند و به این امر پی می برند که ناشنوا شده اند . برخی نیز سالم خوابیده اند و

با ناشنوایی در یک گوش خود بیدار می شوند.

 

دلایل زیادی برای آن ذکر شده است،برخی از علل احتمالی این نوع ناشنوایی عبارتند از:

رخ دادن تغییراتی در محیط فیزیکی مثل اعمال جراحی ،استرس و مسافرت ، بیماری های

ویروسی (مثل اوریون)، داروهایی که بر روی گوش اثر سمی دارند، عوارض عروقی

(مثل انسداد شریان – کم خونی) اختلالات ایمونولوژیکی (Immunologic)، تومور و کری روانی.

بهداشت حنجره در آواز (۲)

چنانچه علت بیماری مشخص شد باید آن را معالجه نماید. بیمار را باید استراحت کامل داد و

داروهای مسکن و آرام بخش تجویز کرد. زیرا مطالعات وسیع نشان داد که تقریباً تمامی بیماران

مبتلا به کاهش ناگهانی شنوایی، افرادی هستند که در معرض شرایط استرس زا قرار دارند.

 

ناشنوایی در بتهون آهنگساز بزرگ دنیا از دسته حسی – عصبی بوده است. او بطور ناگهانی

ناشنوا نشده است.

بلکه روند ناشنوائی او یک روند آهسته بود که از شروع نخستین مشکلات شنوائی تا ناشنوائی

کامل سال ها طول کشیده بود.

کاهش شنوائی بتهون از گوش چپ شروع و به راست انتشار یافته بود.  علاوه بر ناشنوایی، او از وزوز

گوش و حساسیت دردناک نسبت به صداها نیز رنج می برد.

 

علت ناشنوائی بتهون ناشناخته بود. در کالبد شکافی، لوله استاش (Eustachian) گوش او باریک و

عصب شنوائی لاغر و ضعیف (آتروفی) شده بود که با این یافته ها ناشنوائی حسی عصبی بدون علت

مشخص تشخیص داده شده بود.

 

کم شنوایی های انتقالی:

هنگامی پدیدار می شود که انتقال صوت به داخل گوش داخلی ممکن نباشد. علل آن به شرح زیر می باشد:

• انسداد مجرای گوش خارجی (در اثر جِرم ، جسم خارجی ،تومر…)
• بیماری های پردۀ گوش (از قبیل عفونت،پارگی)
• بیماری های گوش میانی (شامل عفونت یا اوتیت،گسیختگی استخوانچه ها بر اثر صدمات و ضربات و عوارض عفونت ها)

برای دیدن بهداشت حنجره در آواز، اجرای آواز و مشخصات فیزیک صدا، کلیک کنید. 

ایران دخت

 

بهداشت حنجره در آواز (۲) بهداشت حنجره در آواز (۲) آستانۀ شنوایی آستانۀ شنوایی آستانۀ شنوایی  بهداشت حنجره