تعهد به معنای وفادار ماندن و پایداری به خانواده و اعضای آن هنگام غم و شادی، بحران ها و مسائل ناخوشایندی است که بر مبنای احساس و علاقه و همچنین قصد و نیت استوار است. همچنین به معنای ارتباط و وابستگی روانی به شریک زندگی و میزان انگیزه زوجین در حفظ و تداوم ازدواج است. محققان معتقدند که رابطه با تعهد بالا، انعطاف پذیری بیشتری دارد و به احساس امنیت روانی زوجین، کمک می کند. با توجه به ویژگی های فضای مجازی همچون گمنامی، عدم محدودیت مکانی، تعاملی بودن، آزادی و در دسترس بودن، نقش تعهد به عنوان یکی از مؤلفه های باز دارنده مهم روان شناختی و اخلاقی، پر رنگ تر می شود.
مؤلفه هایی که به تقویت تعهد در زندگی زناشویی کمک می کنند عبارتند از:
–کیفیت روابط زناشویی
رضایتمندی زناشویی می تواند میزان رضایت از زندگی و سطح تعهد زناشویی را افزایش بدهد. بنابراین لازم است زوجین تلاش کنند تا مشکلاتشان را در رابطه جنسی شناسایی و برطرف کنند.
— تقویت باورها و اعتقادات درونی
بسیاری از فلاسفه و جامعه شناسان غیر مسلمان نیز با اشاره به ارتباط میان مذهب و اخلاق و فناوری بر نقش مؤثر دین در کنترل و نظارت بر فناوری تأکید می کنند. همانند «کارل میچم »، او در مقاله مذهب و فناوری در مورد این ارتباط چنین بیان می کند: از آن جا که فناوری خودش می تواند سبب روشی از زندگی شود، می تواند موضوعی برای ارزیابی های دین و معنویت باشد پژوهش های بسیاری نشان می دهند که معنویت،عقاید و باورهای مذهبی با سطح تعهد اخلاقی و خویشتن داری جنسی زوجین، رابطه مستقیمی دارد. بنابراین با تقویت ابزارهای کنترل درونی (مانند حیا، غیرت، عفت و…) و احساس حضور ناظر بیرونی و تقیدات مذهبی، میزان پایبندی فرد به تعهدات زناشویی افزایش پیدا می کند و احتمال خیانت های عاطفی، روانی و جنسی کاهش می یابد.
— آشنایی با علائم خطر در روابط مجازی
افراد زیادی هستند که اعتراف می کنند اصلا نمی خواستند وارد رابطه فرازناشویی شوند و اصلا نمی دانند چه شد که از رابطه کاری ساده ای به سمت خیانت رفتند! در این جا نکته بسیار مهم این است که افراد نمی دانند شکل گیری صمیمیت در فضای مجازی قبل از ایجاد شناخت اتفاق می افتد و فضای مجازی به خاطر ویژگی هایش، نقش مهمی در تسریع رابطه صمیمانه بازی می کند. هنگامی که کاربران توانایی رمزگذاری و رمزگشایی نشانه های کلامی و غیرکلامی را در قالب متن داشته باشند، می توانند از طریق ابراز بخش های دوست داشتنی از خود، آغازگر روابط صمیمانه باشند. مثلاً ممکن است شروع گفت و گوی مجازی آقا با یکی از همکاران خانم، فقط برای درد دل و گله و شکایت از بعضی اتفاق ها باشد، اما به مرور زمان و در صورتی که فرد به نشانه های کلامی و غیرکلامی آشنا نباشد، ممکن است رابطه به طور ناخودآگاه به سمت خیانت کشیده شود؛ برای مثال خود افشایی، ابزاری است که به وسیله آن، حرکت از لایه های بیرونی به سمت لایه های درونی صورت می گیرد.
به این ترتیب که در لایه های بیرونی روابط و در تماس های اولیه، تنها ویژگی های پیرامونی شخصیت هر فرد برای دیگران قابل دسترس است. سپس با تبادل اطلاعات بیشتر بین تعامل گران روابط دوستانه می شود. پس از آن که پیام ها به تبادلات احساسی تبدیل شدند، تعامل گران به ویژگی های مرکزی شخصیت یکدیگر پی برده و به سمت لایه های درونی حرکت می کنند تا این که نهایتا به صمیمیت می رسند.
— آشنایی با مصادیق عدم تعهد در فضای مجازی
بسیاری از افراد، رفتارهای خود را در فضای مجازی منافی تعهد نمی دانند، زیرا از یک سو ویژگی های فضای مجازی و از سوی دیگر مصایق عدم تعهد را را به درستی نمی شناسند، بنابراین بدون توجه به نوع عملکرد خود، روابط کلامی و عاطفی شان را گسترش می دهند. بی وفایی، شکستن یک پیمان با یک فرد واقعی است چه منشأ آن محرک جنسی دنیای واقعی باشد یا دنیای مجازی. بنابراین بی وفایی اینترنتی زمانی رخ می دهد که قوانین رابطه به واسطه رفتار نامناسب هیجانی یا جنسی با دست کم یک فرد که همسر شخص نیست، شکسته می شود. بی وفایی هیجانی می تواند درست به اندازه بی وفایی جنسی به عنوان شکلی از خیانت ناراحت کننده باشد. بی وفایی هیجانی عمدتاً به عنوان عاشق شخص دیگری شدن تلقی می شود. همچنین می تواند به عنوان صمیمیت هیجانی نامناسب با فرد دیگر نیز تصور شود، مانند در میان گذاشتن اسرار شخصی. بنابراین اگر مردی بداند خود افشایی و در میان گذاشتن اسرار شخصی با خانمی (در قالب همکار یا دوست اجتماعی) از مصادیق بی وفایی است یا قبح ارسال برچسب های احساسی (بوسیدن، در آغوش گرفتن) برای یک مخاطب خانم در فضای مجازی، معادل با همین رفتار در دنیای واقعی است، شاید در ۵۰ درصد موارد از تکرار این رفتار خودداری کند. بنابراین افراد باید تلاش کنند تا با مصادیق عدم تعهد آشنا شوند، قوانین اخلاقی و حدود دنیای واقعی را به محیط مجازی تعمیم بدهند و برای افزایش همخوانی رفتارشان در هر دو محیط تلاش کنند.