اصل ۱۹۲ و ۱۹۳ از اصولی برای افزایش طول عمر
اصل صدو نود و دو (۱۹۲):
از گذشته های عزیز از دست رفته تان یاد کنید:
با دوستان و اعضای خانواده دور هم جمع شوید و ماجراهایی درباره ی عزیز از دست رفته تان را تعریف کنید. با این کار هم به فرد در گذشته احترام گذاشته اید و هم به روشی سالم احساست خود را بروز داده اید.
انکار وجود فرد از دست رفته هیچ فایده ای ندارد. عاقبت ، فقدان او هنگامی که اصلاً
انتظارش را ندارید، به سراغتان می آید و به گونه ای ناسالم زندگی روزمره تان را به
هم می ریزد .
همان طور که آوید شاعر رومی نوشته است:
« اندوه سرکوب شده انسان را خفه می کند؛ در سینه شعله ور می شود و چاره ای ندارد جز اینکه نیرویش را چند برابر کند.»
بنابراین درباره ی کسانی که از دست می دهید، صحبت کنید _ آنان هم همین را می خواهند.
اصل صدو نودو سه (۱۹۳):
بدانید که غصه خوردن و سوگواری کردن تجربه ای فردی است:
هیچ راه بی عیب و نقصی برای غصه خوردن و سوگواری کردن وجود ندارد، اگر چه مراحلی کلی هست که مردم آنها را پشت سر می گذارند.
در سال ۱۹۶۹ الیزابت کوبلر _ راس پنج مرحله ی سوگواری را تعیین کرد:
انکار، خشم، کلنجار رفتن، افسردگی و پذیرش.
به هر حال حتی کوبلر _ راس هم می گوید این ها راهنماهای اصلی هستند، نه قوانین اکید سوگواری.
او در سال ۲۰۰۴ گفت:
« این پنج مرحله هرگز به آدم کمک نمی کند که احساسات درهم ریخته اش را در بسته بندی های تر و تمیز جا دهد… هیچ نمونه واکنشی برای فقدان وجود ندارد، همان طور که فقدان ها هم یکسان نیست. غصه خوردن و سوگواری ما هم مثل زندگیمان منحصر به فرداست.»
نگران نباشید اگر فرایند سوگواری شما با دیگران هم خوانی ندارد. شیوه های سوگواری همان قدر متنوع است که انسان ها هستد.
برای دیدن مطالب بیشتر اینجا کلیک کنید.
اصل ۱۹۲ و ۱۹۳ از اصولی برای افزایش طول عمر