فضای مجازی تنها رسانه ای تک بعدی مثل تلویزیون نیست بلکه محیطی است با قابلیت تعامل بالا، کاملاً سرگرم کننده و همه جانبه که به خاطر ویژگی هایش، بسیار جذاب و متقاعد کننده است. فضایی که می تواند چیزهایی را که فراتر از دسترسی ها و توانایی های فیزیکی ما هستند در اختیارمان قرار بدهد. دکتر «ماری آیکین » ، در جدیدترین کتابش درباره تأثیرات فضای مجازی بر تغییرات رفتاری انسان، اینترنت را به عنوان ابزاری شبیه ذره بین تعریف می کند! ذره بین کمک می کند تا چشم، جزییاتی را ببیند که در شرایط عادی قادر به دیدن آن ها نیست. به همین ترتیب او معتقد است اینترنت ابزاری است که می توان عمق ذهن و نیازهای افراد را به وسیله آن دید.
فضای مجازی به واسطه ویژگی هایی همچون گمنامی، دسترسی پذیری بالا، نبود قوانین و مقررات، سرعت زیاد و فرامرزی بودن، این توانایی را دارد که بدون محدودیت، پاسخگوی نیازهای درونی کاربران باشد؛ برای مثال اگر نیاز به ارائه خود، نیاز به تأیید اجتماعی و نیاز به تعلق فرد در دنیای واقعی به شکل مناسبی برآورده نشود، اینترنت این فرصت را به او می دهد که سریع تر و در ابعاد وسیع تری به این نیازها پاسخ بدهد. برای مثال «بارگ » و همکاران، ادعا کردند که اینترنت فرصت منحصربه فردی برای «بیان خود » ایجاد می کند که مسلماً افراد ترجیح می دهند از این فرصت برای نمایش «خود ایده آل »شان استفاده کنند و جنبه هایی از خودشان را که در ارتباط چهره به چهره، به راحتی قابل بیان نیست، ارائه دهند. همچنین بیان برخی ویژگی ها همچون خودشیفتگی، برون گرایی بالا، عزت نفس پایین، تنهایی اجتماعی و انزوای عاشقانه به عنوان صفات شخصیتی غالب در کاربران شبکه های اجتماعی نشان می دهد که فضای مجازی این توانایی را دارد که بر نقاط ضعف و ویژگی های شخصیتی افراد متمرکز شود و مثل ذره بین، آن ها را چند برابر کند.
با توجه به نکات فوق و جمع بندی پژوهش های اخیر، رویکرد نگارنده در این بخش، تمرکز بر نقاط ضعف و ویژگی های شخصیتی کاربران، حل مشکلات فردی در دنیای واقعی، آگاهی بخشی درباره آداب حضور در دنیای مجازی، مدیریت افکار، احساسات و نیازها و همچنین تقویت مهارت های فردی همچون خویشتن داری، مدیریت زمان و هدف گذاری به عنوان مهم ترین و قوی ترین اهرم ها برای پیشگیری و مقابله با آسیب های اینترنتی است.