معنی تصنیف و تصنیف خوانی
۱. معنی تصنیف در موسیقی:
معنای لغوی:
گونه گونه ساختن، تمیز دادن، صنف صنف کردن، کتابی را از خود نوشتن، نوع نوع کردن مطالب و جمع آوری آنها، موشح، سرود، ترکیب و ترتیب به نواهای موسیقی های معانی مختلفی است که در منابع مختلف برای واژه تصنیف بیان شده است. در فرهنگ معین علاوه بر دسته دسته کردن و نوشتن رساله، تصنیف را نوعی شعر دانسته که با آهنگ می شود که بیشتر به معنای متاخر آن اشاره دارد.
معانی تصنیف در رسالات کهن:
کلمه تصنیف از قرن هشتم وارد اصطلاح شناسی موسیقی ایرانی می‌شود (کتین ۱۹۸۳:۲۰) و یعنی ساختن نغمه و آهنگ که می‌توان آن را معادل واژه آهنگسازی امروز دانست. در رساله های قدیمی زیر مجموعه هایی برای تصنیف بیان کرده اند که مطالعه آن ها به معنای آنان بیشتر پی خواهیم برد.
تعریف متأخر تصنیف:
برخی از پژوهشگران با رویکرد تاریخی تصنیف را تعریف می‌کند (بهار، خوش ضمیر، ملاح، مشحون و…) این گروه تصمیم را به گونه‌ای پیشا اسلامی مانند فهلویات و چامه و چکامه نسبت می دهند در حالی که ما هیچگونه سند صوتی از این آثار نداریم و بیان ارتباط بین این گونه ها و تصنیف امروز ممکن نیست.
برخی دیگر تصنیف را بیشتر از بعد وزن شعر و هجایی دانستن آن تعریف کردند (آریانپور، فرهت، خوش ضمیر) این نگاه نیز متاثر از دیدگاه هجایی دانستن تمام اشعار غیر و عروضی است در حالی که خیلی از این تصنیف نوعی شعر گذاری در ملودی است.
اما تعاریف می مانند آقای کیانی فاطمی پدیدار شناسانه است و بدون هیچ تلاشی تصنیف امروز را تعریف می کند. آهنگی که موزون، آهنگسازی شده، با کلام در حوزه موسیقی کلاسیک ایرانی باشد تصنیف نام دارد گفتنی است با گشایش مرکز حفظ و اشاعه موسیقی در دوره پهلوی با قضاوت ارزشی این واژه توسط هنرمندان این مرکز جانشین واژه ترانه شد.
۲. معنی ترانه در موسیقی:
معنای لغوی:
- جوان خوش صورت و صاحب جمال
- معادل دوبیتی و رباعی
- صوت، نقش، بخشی از نوبت مرتب، سرود، نغمه و نوا، خوانندگی
غیر از معنای اول که موسیقایی نیست و بسیار کم بسامد است،دو معنای دیگر به سیر تغییرات معنای این واژه که از یک گونه ادبی به سمت یک اصطلاح موسیقی در حرکت است را نشان می دهد، ترانه یا ترانک در دوره پیش از اسلام به گونه ای شعر هجایی مربوط بوده و بعد از اسلام ترانه رباعی که با آهنگی خاص خوانده شود اطلاق می شده است که ترانه با این ویژگی بخشی از نوبت مرتب بیان شده است و به عبارتی علاوه بر گونه شعری موسیقایی بودن آن نیز جوهر این قالب محسوب می‌شود.
تعریف ترانه در دوره پهلوی:
در حوزه سیاست های تجدد طلبانه فرهنگی در دوره پهلوی تغییرات ساز بندی، محتوا، ساختار ملودیک و فرم آثار با کلام نسبت به تصانیف دوره قاجار تغییر کرد گرایش عربی زدایی در زبان فارسی نیز وجود داشت به همین دلایل واژه ترانه به مرور جایگزین واژه تصنیف شد رسانه های دیداری و شنیداری و مکتوبات بیشتر از این واژه استفاده کردند.
تعریف امروزین ترانه:
این واژه امروز بیشتر در موسیقی های پاپ استفاده می شود و حاوی مشخصات فنی شعر یا موسیقایی نیست و عموماً به آثاری که در حوزه موسیقی پاپ ساخته شده باشد ترانه گفته می شود و گونه ای نگاه ارزشی نیز در آن مستتر است و گاهی توسط اهالی موسیقی سنتی با بار ارزشی منفی به کار برده می شود.
۳.معنی سرود در مـوسیقی:
معنای لغوی:
سرود را به معنای سخن، رقص، سماع ،گویندگی و خوانندگی گفته اند و سرودن
را معادل آواز خواندن شعر خواندن، شعر گفتن بیان کردند. در ابتدا سرود به تعبیری
مشابه با ترانه داشته ولی به مرور ویژگی‌های فنی برای این گونه موسیقی با کلام
ایجاد شده، روحیه نمادین یا تبلیغ یا تهیجی در کلام، وجود بخشی همخوانی، استفاده
از مترو های ساده، وجود جمله تکرار شونده، کم بودن تحریر و تزیینات برخی از ویژگی های
سرود است.
تعریف امروز این سرود:
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در پی مشخص نبودن سیاست های
فرهنگی واژه سرود برای گونه ای خاص از آثار با کلام استفاده شد که عموماً
مضامین مرتبط با نظام را بیان می کردند و جمع خوانی رکن اصلی آنها بود در
این دوره سیاست واضحی در مورد حضور دیگر گونه‌های موسیقی با کلام بیان
نشده است.
با باز شدن فضای موسیقی همچنان در خیلی از موارد واژه سرود در معنای
غیر از معنای نخست استفاده می شود.
عنوان مرکز موسیقی و سرود های انقلابی در صدا و سیما نیز در پی این
سیاست جایگزین مرکز حفظ و اشاعه موسیقی شد.
در نهایت با توجه به اینکه معانی این واژگان بارها در سیر تاریخی دست خوش
تغییراتی شدند و خیلی تعابیر ریشه در تصمیمات سیاسی و قضاوت ارزشی
داشته و نامگذاری فنی نبوده استفاده از واژه موسیقی آوازی یا با کلام برای
همه اینگونه پیشنهاد می شود تا گرفتار اختلاف معانی و نگاه ارزشی نشویم.
برای دیدن مطالب بیشتر اینجا کلیک کنید.
معنی تصنیف و تصنیف خوانی معنی تصنیف در موسیقی تصنیف خوانی سرود را به معنای س خن، رق ص، سماع ،گویندگی و خوانندگی گفته اند و سرودن را معادل آواز خواندن شعر خواندن، شعر گفتن بیان کردند. در ابتدا سرود به تعبیری مشابه با ترانه داشته ولی به مرور ویژگی های فنی برای این گونه موسی قی با کلام ایجاد شده،روحیه نمادین یا تبلیغ یا تهیجی در کلام، وجود بخشی هم خوانی، استفاده از مترو های ساده، وجو د جمله تکرار شونده، کم بودن تحریر و تز یینات برخی از ویژگی های سرود است. معنی تصنیف در موسیقی معنی تصنیف در موسیقی تصنیف خوانی