احترام به نقش یا احترام به عملکرد؟ ، دل نوشته زیبا ، دل نوشته زیبا و دلنشین ، دل نوشته های زیبا و احساسی ، دلنوشته زیبا و کوتاه ، احترام به نقش یا احترام به عملکرد؟ ، دل نوشته زیبا و دلنشین ، دل نوشته های زیبا و احساسی ، دلنوشته زیبا و کوتاه ،
احترام به نقش یا احترام به عملکرد؟
بیخود به ما یاد داد داده‌اند به بزرگترها و نقش‌ها احترام بگذاریم. اگر بزرگتر نامحترم بود چه؟
- قدر مادرتون رو بدونید.
- آقای دکتر رو تعارف کنید بیان بالای مجلس.
- به بزرگترتون احترام بذارین.
- بچه باید حرف گوش کن باشه.
- چون شوهرتم و اینو میگم باید بگی چشم.
- آقای دبیر گفتن باید روز اول مهر امتحان بدید و دیگه حرفی نباشه.
- آدم رو حرف باباش نباید حرف بزنه.
این دست جملات چقدر برایتان آشناست؟
چقدر به آنها اعتقاد دارید؟
یک مشکل روان فرهنگی بزرگ ما تقلیل آدمها به نقش‌هایشان است. مجموعه‌ای از نقش ها را تعریف می‌کنیم.
برای آن نقش ها ویژگیهایی در نظر می‌گیریم و آدمها را به زور در همان نقش‌ها طبقه‌بندی می‌کنیم و هیچ استثنایی هم نمی‌پذیریم.
نمی‌پرسیم:
- اگر مادر خودخواه بود، چه؟
- اگر دکتر بی‌وجدان بود، چه؟
- اگر حرف والد بدخواهانه بود، چه؟
- اگر شوهر خیانتکار بود، چه؟
- اگر دبیر بی‌منطق بود، چه؟
- اگر پدر حمایتگر و پشتیبان نبود، چه؟
اگر هم بپرسیم به جواب بی پایه و اساسی مثل «مگه میشه مامان بد بچه‌اش رو بخواد» بسنده می‌کنیم و من را با هزاران نقشی که هر روز در مطب می‌بینم و شایسته آن نقش نیستند، تنها می‌گذارید.
نقش‌ها برای آدمها احترام نمی‌آورند.
نقش‌ها برای آدمها هیچ چیز نباید بیاورند.
تنها عملکرد مهم است.
پدر، دبیر، پلیس، دکتر، مادر، روحانی و رییس
تنها در صورتی قابل احترام‌اند
که عملکردشان قابل احترام باشد.!!!
دکتر فریبرز استیلایی
برای دیدن:
-
دل نوشتـه کلیک کنید.